Σάς ενημερώνουμε ότι εκδόθηκε Κανονισμός (β σχετικό) που καθορίζει προσωρινά ανώτατα επιτρεπτά όρια υπολειμμάτων χλωρικών ιόντων σε τρόφιμα. Τα χλωρικά ιόντα (chlorates) είναι ουσίες που σχηματίζονται ως παραπροϊόν χρήσης χλωριούχων απολυμαντικών στη μεταποίηση τροφίμων και την επεξεργασία του πόσιμου νερού. Οι εν λόγω χρήσεις έχουν ως αποτέλεσμα τη σημερινή κατάσταση ως προς τα ανιχνεύσιμα υπολείμματα χλωρικών στα τρόφιμα. Το έως τώρα ισχύον ανώτατο όριο ήταν 0,01 mg/kg, ωστόσο, σύμφωνα με τον Κανονισμό (β σχετικό) ακόμα κι αν χρησιμοποιούνται ορθές πρακτικές, δεν είναι επί του παρόντος δυνατό να επιτευχθούν επίπεδα υπολειμμάτων της ουσίας αυτής που να συμμορφώνονται με το ισχύον όριο.
Ευρωπαϊκή Αρχή για την Ασφάλεια των Τροφίμων κατέληξε στο συμπέρασμα ότι, με βάση τα υπάρχοντα στοιχεία, η οξεία έκθεση σε χλωρικά ιόντα μέσω της διατροφής δεν υπερβαίνει τη δόση αναφοράς οξείας τοξικότητας. Οι μέσες τιμές έκθεσης όμως μέσω της διατροφής, στις ευρωπαϊκές χώρες, υπερέβαιναν την τιμή ανεκτής ημερήσιας πρόσληψης σε ορισμένες υποομάδες του πληθυσμού, όπως τα βρέφη και τα μικρά παιδιά, με ήπια έως μέτρια έλλειψη ιωδίου (τα χλωρικά ιόντα έχει αποδειχθεί ότι παρεμποδίζουν τη μεταφορά του ιωδίου στον θυρεοειδή αδένα και στο μητρικό γάλα).
Σύμφωνα με τον Κανονισμό (β σχετικό), τα στοιχεία δείχνουν γενικότερη τάση προς τη μείωση των επιπέδων, απ’ όπου διαφαίνεται βελτίωση σε κάποιο βαθμό των μεταποιητικών πρακτικών. Στη συγκεκριμένη περίπτωση των χλωρικών, των οποίων τα υπολείμματα δεν προέρχονται από τη χρήση φυτοφαρμάκων, αλλά προκύπτουν από τη χρήση τεχνικών με βάση το χλώριο στη μεταποίηση των τροφίμων και την επεξεργασία του πόσιμου νερού, τα ανώτατα επίπεδα θα πρέπει να τεθούν στο «χαμηλότερο επίπεδο που είναι εύλογα εφικτό» και να ακολουθούνται ορθές παρασκευαστικές πρακτικές χωρίς να εμποδίζεται η εξασφάλιση της τήρησης ορθών πρακτικών υγιεινής. Με την προσέγγιση αυτή εξασφαλίζεται ότι οι υπεύθυνοι επιχειρήσεων τροφίμων εφαρμόζουν μέτρα για την πρόληψη και τη μείωση, όσο το δυνατόν περισσότερο, των επιπέδων χλωρικών ιόντων στα τρόφιμα, αλλά και λαμβάνουν υπόψη την ανάγκη για τη μικροβιολογική ασφάλεια των τροφίμων.
ΑΡΧΕΙΑ
